W bilansie wyglądają solidnie. Wysoka wartość środków trwałych to często sygnał, że firma ma silne zaplecze produkcyjne, inwestuje i się rozwija. Ale z perspektywy analityka to tylko połowa prawdy. Bo w przypadku środków trwałych kluczowe pytanie brzmi nie ile ich jest, ale ile są naprawdę warte.

Wielu użytkowników sprawozdań finansowych zakłada, że środki trwałe są rzetelnie wycenione – zgodnie z zasadami amortyzacji, testami na utratę wartości i aktualną przydatnością ekonomiczną. Niestety, praktyka pokazuje, że jest inaczej.

Oto najczęstsze problemy:

• Amortyzacja liczona wg zbyt długiego okresu użytkowania – zawyżanie wartości aktywów.

• Brak testów na utratę wartości mimo ewidentnych przesłanek (np. spadku rentowności).

• Ujęcie aktywów, które fizycznie już nie istnieją lub nie są używane.

Środki trwałe są kuszącym narzędziem do poprawy bilansu. Pozwalają zwiększyć sumę aktywów, ograniczyć koszty w krótkim terminie, a jednocześnie robić dobre wrażenie na zewnątrz. Ale jeśli ich wartość jest przeszacowana, to bilans przestaje mówić prawdę o firmie.

Dlatego tak ważne jest:

• systematyczne przeglądanie majątku trwałego,

• realna ocena przydatności aktywów,

• prowadzenie testów na utratę wartości, gdy tylko pojawią się przesłanki.

Jeśli chcesz dowiedzieć się:

• jak prawidłowo rozliczać środki trwałe,

• jakie błędy są najczęstsze przy ich amortyzacji,

• jak i kiedy przeprowadzać testy na utratę wartości,

zajrzyj do modułu:

Środki trwałe – ujęcie, amortyzacja i utrata wartości

Pamiętaj – to, że środek trwały istnieje fizycznie, nie oznacza, że ma wartość bilansową. A zaniżona amortyzacja dziś może oznaczać spisanie milionów jutro.

Main page Other posts